21.10.2017
Płyny chłodnicze, zastosowanie i charakterystyka
W większości produktów chłodzących zalecanych przez koncerny motoryzacyjne stosuje się mieszankę 50/50 wody destylowanej i glikolu monoetylowego. Dlatego też z reguły kupujemy tzw. koncentrat, po czym mieszamy go pół na pół z wodą destylowaną i w takiej właśnie postaci wlewamy do układu chłodzącego. Mieszanka taka w porównaniu do samej wody ma bardzo dobre właściwości chłodzące. Temperatura zamarzania to ok. -37 stopni Celsjusza, natomiast temperatura wrzenia osiąga prawie 108 st. Celsjusza. (woda 0 st. C i 100 st. C)
Pamiętajmy aby nigdy nie wlewać samego koncentratu, czy samego glikolu bez rozcieńczania. Wbrew pozorom sam glikol ma gorsze właściwości niż mieszanka z wodą destylowaną i z reguły wlanie samego czynnika jakim jest glikol prowadzi do przegrzewania się jednostki napędowej.
Sam glikol ma różną jakość w zależności od producenta. Tanie produkty nie wiadomego pochodzenia są zanieczyszczone co sprzyja korozji układu chłodzącego. Zły odczyn PH samego koncentratu także skutkuje ogniskowaniem korozji. Przede wszystkim dobre jakościowo produkty powinny zawierać tzw. inhibitor korozji, czyli czynnik zabezpieczający, czyszczący oraz wydłużający żywotność samego chłodziwa. Także tutaj płyny chłodzące mają różnorakie dodatki, które mniej lub bardziej wpływają na skuteczność czynnika. Zawsze wybierajmy produkty zalecane przez producenta i wysokiej jakości oraz nigdy nie sugerujmy się w tej kwestii ceną.
Dobre płyny chłodzące z dodatkami takimi jak borany, krzemiany czy fosforany mają najkrótszą żywotność - około 2 lata intensywnego użytkowania. Płyny z lepszej półki zawierające karboksylaty (związki organiczne), bardzo często nazywane w marketingu "Long Life" mogą być użytkowane nawet 6 lat lub 250 tys. km i te właśnie warto stosować, choćby z powodu braku osadów w układzie po ich stosowaniu. Ich wartość dodana to także zabezpieczanie układu przez korozją czy brak wchodzenia w reakcje z samymi elementami układu chłodzącego.
